City of Crime: نقد و بررسی فیلم شهر جنایت با چادویک بوسمن

نقد و بررسی City of Crime (21 Bridge) ، فیلم اکشن تولید شده توسط برادران روسو با چادویک بوسمن در بازیگران ، از 9 ژانویه سال 2020 در سینماها با Lucky Red.

شخصیت اصلی شهر جنایت آندره دیویس (چادویک بوسمن) ، یکی از کارآگاهان محترم پلیس Police نیویورک است که یکی از ترسناک ترین آنها از سوی مجرمان است.
پسر پلیس که به دلیل وظیفه به قتل رسیده است ، او یکی با دنیایی است که از مردان ضرب و شتم ، فروشندگان مواد مخدر ، کوچه های دودزا و مردانی با آینده ساخته نشده است ، جایی که مرگ با همان بی تفاوتی به کسانی که نشان و جنایتکار می پوشند اعتصاب می کند. اغلب این دو همزمان هستند. در آن شب ، آندره مجبور است با حداقل سه گشتی از همکاران کشته شده توسط مسلسل در طی سرقت اشتباه در یک گلخانه ، که به نظر می رسد یک انبار کوکائین بزرگ است ، مقابله کند.
دو مقصر دیگر تنها دو تفنگداران دریایی سابق هستند که به عنوان مجرمان خیابانی بدل شده اند: مایکل تروژیلو (استفان جیمز) و ری جکسون (تیلور کیتچ) که با این حال انتظار داشتند مقدار کمتری از کوکائین نسبت به آنچه پیدا کردند. چیزی اشتباه است.
دیویس هم چنین فکر می کند ، اما او برای یافتن حقیقت باید سریع حرکت کند ، چه کسی با همکار خود فرانکی برنز (سیینا میلر) پیروی می کند ، در حالی که کاپیتان مت مک کینا (J.K. سیمونز) همه کارها را انجام می دهد تا فدرال ها را از این پرونده دور نگه دارد. اما حقیقت همیشه آن چیزی نیست که به نظر می رسد و همیشه ساده نیست.

City of Crime: ادیسه در سیب بزرگ و تاریک Apple

City of Crime توسط آدام مرویس و متیو مایکل کارناهان نوشته شده است که برای خلق یک روایت داستانی که فراتر از کلیشه های ژانر است ، از راه خود خارج شدند که بیننده را به درون دنیای ابری و تاریک مانند کوچه ها و شب سوق داد. نیویورک وحشی ، ناامید و ناامید
در پایان آنها این کار را کردند اما فقط نیمی ، از آنجایی که این فیلم به کارگردانی استعداد و انرژی توسط برایان کرک ، از دیدگاه سبک و ابراز خوشحالی برای چشم ها ، پویا است و می داند که چگونه از Apple Big Sensationally استفاده کند. اما در پایان هنوز مشخص نیست که کدام راه پیش می رود. در حقیقت ، در عین حال خام ، واقع گرایانه است ، مرد و زن بدون امید ، بدون رحمت زندگی می کنند ، اما در پایان همه چیز به کلاسیک ترین دژا وو با بد-نه چندان بد و خوب نه چندان تکامل می یابد. خوب ، با چند لحظه اشک آور و اخلاقی و بدون انرژی زیاد.
خلاصه اینکه ، هیچ چیز جدیدی در زیر آفتاب وجود ندارد ، اگرچه واقعیت این نیست که City of Crime در تضاد مداوم بین شخصیت های خود واقعاً غیرمعمول و جذاب باشد ، در تضاد مستمر بین شخصیت های خود قرار داشته باشد.

شهر جنایت مخالفت را رونق می دهد
از یک طرف ، در واقع ، ما دو پلیس ، بوسمن-میلر را داریم که در سایه ها حرکت می کنند ، و کاملاً به یکدیگر اعتماد ندارند ، که مرتباً خطر تبدیل شدن به مانند مردانی را که شکار می کنند ، دارند.
از طرف دیگر ، دو جنایتکار در پادگان ها ، زوج کیتچ - جیمز ، کاملاً متفاوت ، کمی شبیه به Butch Cassidy - Sundance Kid ، در عین حال فوق العاده نزدیک ، وفادار به یکدیگر ، با یک کد بسیار واضح تر و تعریف شده تر.
به این تضاد ، در شهر جرم و جنایت ، چیز دیگری اضافه می شود ، که بین بوسمن و جیمز ، هر دو رنگی ، هر دو توسط اطرافیان او درک نشده و درک نشده اند ، هم در یک نقطه خاص هم در فرار و هم در شکار ، اول از همه ، و پنهان شده در پشت ماسکی که سایر جهان از آن بی خبر هستند. به طریقی دست کم گرفت.
در پایان ، با این حال ، ما خودمان را بسیار بیشتر با این جنایات کشنده اما به تعبیری گمشده جنایتکاران از دست می دهیم تا در مورد قانونی که ظاهر می شود (مانند بسیاری فیلم های دیگر و در پایان این کار کمکی نمی کند) مذاکره کنیم. و خیانتکار از هر چیز دیگری

در پایان در City of Crime نیز به لطف عکاسی عالی توسط پل کامرون (که در اینجا در بسیاری از سکانسها ادای احترام خود را در وثیقه خارق العاده ادای احترام می کند) ، و به ویرایش توسط تیم مورل ، برای بیننده هنوز یک اشتیاق آسان است.
با این حال ، در پایان ، احساس این چیزی است که ناتمام ، محتاطانه است ، گویی او تاکنون در صحنه های اکشن رفته بود اما به آنچه در اطراف شماست کافی نیست.